احمد غزالی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

مجدالدین ابوالفتح احمد بن محمد غزالی یکی از فقهای بزرگ سدهٔ پنجم هجری در مذهب شافعی بود و متولد توس بود. وی برادر کوچکتر امام محمد غزالی بود و از سال ۴۸۸ تا ۴۹۸ هجری قمری در نظامیه بغداد به نیابت از برادرش که به سفری درازمدت رفته بود تدریس می‌کرد.

آثاری که به او منسوبند عبارتند از:

• لباب‌الاحیا
• الذخیره فی علم البصیره
• بحرالحقیقه
• رساله‌العشقیه
• سوانح‌العشاق

به جز این آثار پنج نامه به زبان فارسی نیز از او در دست است که به عین‌القضات همدانی عارف سرشناس نوشته بود.

منبع

صفا، ذبیح‌الله، تاریخ ادبیات ایران(جلد دوم)، انتشارات فردوس، چاپ هفدهم